Düşünde gördüğü çocukla başlayan seyahatte 3 çocuğun hami ailesi oldular

Ankara’da bir anne gördüğü duştan sonra kollayıcı ailesi olduğu üç kız çocuğunu hayata hazırlamanın gururunu yaşıyor.

Aile ve Toplumsal Hizmetler Bakanlığı’nın bakım ve müdafaasında olup üniversiteyi kazanan 286 gençten biri olan ve tıpkı vakitte gözetici ailenin yanında yetişen İlknur, eğitimdeki muvaffakiyetinin yanında hayat kıssasıyla de ilham kaynağı oluyor. Başarılı bir fizyoterapist olma yolunda birinci adımını atacak olan İlknur, Tunalı ailesinin 3 gözetici çocuğunun ikincisi. İki biyolojik çocuğun yanında 3 esirgeyici çocukları olan aile, kız çocuklarının okumasına ve kendi ayakları üzerinde durmasına büyük kıymet veriyor. Tunalı ailesi, çocuklarını hayata ve topluma kazandırmanın memnunluğunu yaşıyor.

İHA muhabirine konuşan İlknur, 7 yaşında biyolojik ailesinin yanından çeşitli sebeplerden dolayı ayrılmak zorunda kaldığını ve yurda yerleştirildiğini söyledi.

İlknur, 6 ay yurtta kaldıktan sonra kollayıcı ailenin yanına gittiğini belirterek maksadının kendi ayakları üzerinde durabilmek olduğunu aktardı.

“İlk buluşmada ikimiz de çok ağladık”

Ailesiyle tanışma kıssasından bahseden İlknur, “Benim uzaktan takip eden bir gözetici annem daha var. O benimle çok yakından ilgilendi. Bu ailemi bulmamda da o çok yardımcı oldu. Evvel yurda yerleştirildim sürecin hızlandırılması açısından. Bir ay boyunca yurtta kaldım. Bu süreçte de görüşmelerimiz başladı. Annemle görüştüm evvel tek başıma. Onunla çok duygusal bir bağ kurduk esasen. Birinci buluşmada ikimiz de çok ağladık. O yakınlığı, o sıcaklığı orada hissettim aslında. Yaklaşımından, konuşmasından, sarılmasından. Akabinde görüşmelerimiz haftalık hızlanmaya başladı. Babamla görüştüm. Babamla görüştüğümde aslında o da çok konuşamadı, ben de çok konuşamadım. İkimiz de çok ağladık. Süreç daha da hızlandı. 1 ay içinde buraya yerleştirildim” diye konuştu.

“Mutlu olduğumuzda daima birlikte memnun oluyoruz, üzüldüğümüz de daima bir arada üzülüyoruz”

İlknur, birinci defa bu türlü sıcak bir ailenin kendisini karşıladığına dikkati çekerek, “Abilerim var iki tane. Bir tane ablam var. Bir de kız kardeşim var burada benimle. Onlarla tıpkı meskenin içerisinde olmak, bu hisleri daima birlikte yaşamak. Mesela memnun olduğumuzda daima birlikte keyifli oluyoruz. Üzüldüğümüzde birimizin bir sorunu olduğunda daima birlikte ona üzülüyoruz, deva buluyoruz. Yeri geldiğinde klasik abla kardeş tartışmaları da yaşıyoruz. Lakin bunlar renk katıyor bence” tabirlerini kullandı.

Sorunlarını ailesiyle rahatlıkla konuşabildiğini belirten İlknur, ailesinin yanına geldikten sonra onların dayanaklarıyla özgüveninin yerine geldiğini vurguladı.

Bu sene Ankara’da bir üniversiteyi kazandığını anlatan İlknur, kelamlarına şöyle devam etti:

“Onlar bana daha çok hafifletme tarafında ilerlediler bu problemlerimi, streslerimi. Bütün yükümü de aldılar sahiden. Gerilim olduğum vakitlerde onlar daha çok dayanak oldular. Hakikaten çok rahat bir formda atlatabildim bu yılı. Zira etrafa baktığım vakit arkadaşlarımı gördüğümde, onların da aileleri bu türlü baskısal olarak da ilerleyebiliyorlar. Kiminin ailesi anlayışlı, kiminin ailesi çok fazla baskı kuruyor. Lakin benim ailem tam ortasıydı. Yeri geldi, telefonumu da aldılar ders çalış diye. Ancak bunların hepsi benim imtihan yılımı, imtihan gerilimimi hafifletmemden yanaymış. Yani bunu sonradan fark ettim.”

“Benim motivasyon kaynağım temelden oluştu”

Bir ailenin yanında geleceğini etkileyen imtihana hazırlanmanın değerli olduğunu vurgulayan İlknur, “Arkadaşlarımı gözlemlediğim vakit kimisi dershanede, kimisi kütüphanede kendi başına ders çalışmaya çalışıyor. Motivasyon kaynağı bulmaya çalışıyorlar. Ancak benim bu kaynağım zati temelden olmuş olduğu için annem ve babam bu hususta hiçbir vakit takviyesini esirgemediği için ben bu süreci daha süratli atlatabildim” tabirlerine yer verdi.

“Bana gereksinimi olduğunu düşündüğüm anda bir müsabakamız oldu”

Anne Selma Tunalı ise, bu serüvenin hayalinde gördüğü bir kız çocuğu ile başladığını söz ederek, süreç içerisinde iki biyolojik çocuğunun yanında 3 hami çocuğu olduğunu aktardı. Tunalı, “İlk Merve’yi ben zati küçükken düşümde görmüştüm onu. Ben de küçüktüm. Merve’yi hakikaten düşümde gördüm ve evlat edinecektim. Esirgeyici aileliği o vakit öğrendim. Kollayıcı aile oldum ve ikinci kızıma gelince o çok farklı oldu. Yani bana muhtaçlığı olduğunu düşündüğüm anda bir müsabakamız oldu. Sonra onun esirgeyici ailesi oldum. Onun yanında sevgi meskenlerinde kaldığı arkadaşı vardı hiç ailesi olmamış, doğduğundan beri çocuk meskenlerinde. Ağlamış ‘benim de bir ailem olsaydı, keşke hami ailem olsaydı’ diye. Bunu duyduğum vakit çok etkilendim. Bakanlıkla tekrar vilayet müdürümüzle irtibatlaştık. Sonra onlar da uygun gördüler” dedi.

“Bu dünyada bir eser bırakmak isteyen herkese esirgeyici aile olmasını tavsiye ediyorum”

İlknur’un imtihana hazırlanma sürecini anlatan Selma Tunalı şöyle konuştu:

“Sınava hazırlanma sürecinde onu mümkün olduğu kadar rahat bırakmaya çalıştım. O da elinden geleni yapmaya çalıştı. Bence büyük muvaffakiyet 4 yıllık İngilizce kısmı kazanması. Sahiden çok azimli bir çocuk, çok zeki bir çocuk. Kazandık çocuğu diye düşünüyorum ben. Yani kollayıcı aile olmanın bir özelliği de bir çocuk kazanıyorsunuz ve o çocuktan doğan kuşağı de kazanıyorsunuz. Sahiden bu dünyada bir eser bırakmak isteyen herkese hami aile olmasını tavsiye ediyorum.”

“Kız çocukları için kendi ayakları üzerinde durmanın çok değerli olduğuna inanıyorum”

Koruyucu aile olmanın bir çocuğun hayatını değiştirmek olduğunu anlatan baba Ethem Tunalı, çocuklarına eğitimin ehemmiyetini de aşıladıklarını belirterek, “Bir çocuğa dokunuyorsunuz. Bir çocuğun hayatını değiştiriyorsunuz. Ben bilhassa kız çocukları için kendi ayakları üzerinde durmanın çok değerli olduğuna inanıyorum” sözlerini kullandı. – ANKARA

About The Author

admin

See author's posts